Różne sytuacje w krajach na terenie Mezopotamii.

Mezopotamia, zwana też Międzyrzeczem, dlatego że jest położona pomiędzy dwiema wielkimi rzekami: Eufratem i Tygrysem. Nad zatoką Perską, czyli w ich delcie utworzył się bardzo przyjazny dla życia ludzi obszar. Bardzo szybko został on zaludniony. Jednakże suchy, gorący klimat nie sprzyjał uprawom zbóż poza ujściem rzek, dlatego ludzie skupiali się tylko przy wybrzeżach.
Jedną sytuacją społeczną w krajach położonych na terenie dawnej Mezopotamii, która w czasach dzisiejszych już nie występuje jest niewolnictwo. To grupa ludzi (niewolników), którzy są w posiadaniu zamożnych rodzin, piemion itd. albo instytucji np. państwo, mogących ich swobodnie kazać na ciężką pracę w kopalniach lub na polach. Niewolnicy rekrutowali się głównie z jeńców wojennych, dzieci sprzedanych w niewolę przez rodziców, osób porwanych w celu sprzedaży do niewoli.

Struktura społeczna Mezopotamii byłą podzielona na pięć poziomów:

• Król

• Kapłan

• Urzędnik

• Kupcy i rzemieślnicy

• Chłopi (ewentualnie niewolnicy)
W Mezopotamii panowało chrześcijaństwo. Prawie obca dla nas, Polaków, jest tradycja i historia chrześcijaństwa Bliskiego Wschodu.
Rolnictwo oraz hodowla bydła mogła przetrwać jedynie przy ujściach, wybrzeżach rzek. Przynosiła ona ludności duże zyski. Aby dobrze wykorzystywać wylewy Eufratu i Tygrysa, ludzie stworzyli system irygacyjny tzn. system kanałów nawadniających, pola powiązane były bezpośrednio z korytem rzeki. Uzyskiwano wtedy lepsze plony. Dzięki niemu można było uprawiać: proso, rośliny oleiste, len, jęczmień, palmy daktylowe oraz różnego rodzaju warzywa, które dzisiaj stosujemy w życiu codziennym. Wszystkie państwa jak Irak, Iran, Jordania, Syria, Arabia wymagały silnej władzy centralnej. Tak więc, król:
• Dowodził armią
• Wydawał wyroki w sądzie
• Wysłuchiwał sprawozdań urzędników miast należących do jego państwa
Możemy wyróżnić dwa konflikty:

Wojna sueska (1956-1958r.) - zwycięstwo dało władzę nad Kanałem Sueskim.

Konflikt izraelsko-żydowski (1948-1949r.) - państwa członkowskie Ligi Arabskiej postanowiły zniszczyć nowo powstałe państwo żydowskie.

Językiem urzędowym w Iraku był język arabski. Można było się również spotkać z językiem kurdyjskim i tureckim. W Iranie posługiwano się językiem perskim.